Het idee van sociale controle is een begrip binnen de sociale wetenschappen. Sociale controle wordt omschreven als een bepaalde reeks regels en normen in de samenleving die de individuen gebonden houden aan conventionele normen, alsmede aan het gebruik van geformaliseerde mechanismen. Het disciplinaire model was de voorloper van het controlemodel. Sociale controle is bestudeerd door vele geleerden, onder wie Robert K Merton, die sociale controle definieert in termen van normen, waarden en sancties die worden afgedwongen door socialisatieprocessen of andere middelen zoals beloningen en straffen; Erving Goffman, die sociale controle meer informeel ziet worden uitgeoefend door face-to-face interacties tussen individuen; Talcott Parsons, die beschrijft hoe informele sociale controlemechanismen schadelijk kunnen zijn voor de samenleving wanneer zij te restrictief worden; en Zygmunt Bauman, die Sociale Controle beschrijft als een vorm van overheersing die zelfreflectie ontmoedigt om conformiteit aan te moedigen. Sociale controle wordt afgedwongen via geformaliseerde mechanismen zoals de politie of het gevangeniswezen, maar ook via instellingen zoals scholen, kerken en ziekenhuizen die disciplinaire macht hebben over individuen.
Is sociale controle slecht?
Sociale controle is niet per definitie slecht. Sociale controle kan positieve effecten hebben op de samenleving wanneer ze te liberaal of permissief wordt en mensen daardoor aanzet tot zelfbeheersing, wat op lange termijn ongezond zou kunnen zijn voor de samenleving als er geen mechanismen van sociale controle zouden zijn zoals wetten, voorschriften of normen; geformaliseerde machtsstructuren zoals de politie of het gevangeniswezen; of mechanismen van sociale controle zoals normen, waarden en sancties die worden afgedwongen via socialisatieprocessen.
Sociale controle moet dan worden bekeken vanuit een positief perspectief in plaats van vanuit het negatieve perspectief dat sociale controle alleen maar slecht is voor de samenleving omdat het te beperkend is. Het belangrijkste punt dat men in de theorie van de sociale controle moet onthouden, is dat er altijd een zeker evenwicht moet zijn tussen sociale controle en sociale verandering.
Wat is sociale verandering?
Sociale verandering in de sociale wetenschapstheorie beschrijft het idee dat de maatschappij kan worden omgevormd tot een meer liberale of permissieve maatschappij door processen zoals reformisme dat streeft naar geleidelijke verbeteringen binnen bestaande instellingen; politiek activisme of radicale sociale bewegingen die streven naar het omvormen van systemen van onderdrukking zoals racisme, homofobie, antisemitisme en klassisme; sociaal Darwinisme dat het idee is dat alleen de sterksten of de sterksten in een maatschappij zullen overleven in plaats van sociale rechtvaardigheid, sociale mobiliteit of sociale democratie.
De theorie van de sociale controle moet worden gezien als een continuüm met de theorie van de sociale verandering, om aan te tonen dat beide noodzakelijk zijn voor het evenwicht in samenlevingen, maar ook moeten samenwerken om sociale rechtvaardigheid, sociale mobiliteit en sociale democratie te ondersteunen.
Conclusie
Deze blogpost heeft de theorie van de sociale controle toegelicht in de sociale wetenschappen en de theorieën van de sociale verandering. Het is belangrijk om Sociale Controle te zien als op een continuüm met Sociale Verandering in plaats van het te zien als altijd slecht voor de samenleving omdat het beperkend kan zijn, wat in feite positieve effecten kan hebben wanneer er te veel liberale of permissieve waarden binnen samenlevingen zijn die mensen aanmoedigen om zelfbeheersing te betrachten. Sociale controle moet eerder positief dan negatief worden bekeken en de sociale wetenschapstheorie is een goed voorbeeld van hoe sociale veranderingstheorieën samenwerken met sociale controletheorieën om evenwicht te scheppen binnen samenlevingen.
